देश संक्रमणकालवाट गुज्रीरहेको छ । जताततै हत्या, आतंक, अपहरण, विष्फोटन , आगजनी ,लुट ,धम्की, कालोवजारी, सामुहिक नरसंहार र वलात्कार, अभाव तथा अन्यायले मृत्युशैयामा पुयाईएको मेरो देशलाई आज राजनेता होइन इमान्दार देश हाँक्न सक्ने युवाको खाँचो छ । विश्वेश्वर प्रसाद कोईरालाको अवसान पछि मदन भण्डारीले नाटकिय रुपमा मान्छे्को मन जित्ने अभियानले सगरमाथा छुनै आटदा र आस्था धरोहर वन्ने यात्रामा जादै गर्दा उन्को गन्तव्य पुग्न अगावै यात्रा रोकियो र दोस्रो सम्भावनाका राजनेतालाई गुमाउनु पर्यो । विश्वेश्वर र मदन भण्डारीको अवशानपछि देशमा अनगिन्ति राजनितिक परिवर्तनहरु भए । परिवर्तनले विकाश र विनाश दुवै खाले संरचनाहरु भित्रायो । वावु राम र प्रचन्डसंग जनताले निकै ठुलो आशा गरेका थिए र उनिहरुको राजनैतिक प्रतिवद्धताले यस्तो लाग्दथ्यो कि देशमा सच्चा राजनेताको उदय हुदैछ, तर देशले पुनः अर्को धोका व्याहोर्नु पर्यो । उनिहरुले पनि पार्टी स्वार्थ भन्दा माथि उठन नसकि जन अपराधका सृंखलावद्ध घटनाको प्रतिनिधित्व गरि रहदा र अहंकार र घमण्डका भाषणहरु वमन गरिरहदा संभावित राजनेताको चरित्र कतै भेटटाउन सकिएन । तथापी यि दुवै ऐतिहासीक नामहरुले - विशौ हजार मानिसको मुल्य गुमाएर भएपनि कमसेकम तानासहि राजतन्त्र जो राष्टिय विकाशको लुतो वनेर रहेको थियो तेस्लाई परास्त गर्ने ऐतिहासिक अभियानको जस उनिहरुलाईनै जान्छ, इतिहासमा सुरक्षीत ठाउ पाउनेछन् । तथापी राजनेताको संभावित अवसरवाट चुकेकाछन् । अव राजनेताको सम्भावना बोकेका छन समाज र देश परिवर्तनका लागि जन्मियका नेपाली युवा सक्ती जो हामी हुन सक्छौ र राजनेता मात्रै होइन इमान्दार देश हाँक्न सक्ने युवा सक्ती बन्न सक्छौ हामी।
नेपाली युवाको राजनैतिक इतिहास र उचाई त्यति विग्न ठुलो नभए पनि हामीहरु हुने विरुवाका चिल्लो पात चाहि निश्चयपनि बन्न सक्छौ । हामीहरु राजनेताको सम्भावना मात्रै होइन इमान्दार देश हाँक्न सक्ने युवा वन्न सक्छौ । त्यसैले देशलाई प्रशव वेदनाको पिडावाट मुक्त गर्न र राष्ट्रि्य ढिकुटीमा दिनदहाडै हुनेगरेका ढकैतिलाई रोक्ने अभियानको नेतृत्वलिन हामी नेपालमा वस्ने २ करोड ७० लाख नेपाली र प्रवाशमा वस्ने लाखौ शुभचिन्तकहरुको तर्फबाट युवा सक्तीलाई अनुरोध छ ।
यस अनुरोध संगै हामी आँफैका केहि आग्रह र सुझावहरु पनि छन् हामीहरुलाई नै ।
वेलुका भएपछि जाड र